در ایران به کجا برویم

گردشگری باب ایران-گردشگری، سیاحت یا توریسم به طور کلی به خطاب مسافرت تفریحی دروازه اندر نظر گرفته می‌شود. کل چند که دروازه اندر سال‌های اخیر گردشگری شامل هرگونه مسافرتی می‌شود که کس به واسطه آن از محیط کار یا زندگی خود خارج شود. به کسی که گردشگری می‌کند گردشگر، سیاح یا توریست فرموده می‌شود.واژه گردشگر از زمانی پدید آمد که افراد طبقه متوسط رفتار به مسافرت کردن نمودند. از زمانی که مردم توانایی مالی بیشتری پیدا کردند و عمرشان طولانی‌تر شد، این قضیه ممکن شد.

اغلب گردشگرها بیش از همه چیز به عرق و هوا، قاموس یا طبیعت مقصد خود علاقمند هستند. ثروتمندان همیشه به مناطق دوردست سفر کرده‌اند، یقیناً نه به صورت اتفاقی، بلکه باب نهایت به یک نقشه خاص. به طور مثال برای دیدن ساختمان‌های معروف و آثار هنری، آموختن زبان‌های جدید و چشیدن غذاهای متفاوت. گردشگری سازمان‌یافته امروزه یک ساختن بسیار مهم درون تمام زمانه است.

گردشگری مدخل سرپوش ایران به مجموعه امکانات گردشگری از یکسره عبارت زمره بناهای تاریخی، مکان‌های تفریحی، طبیعت، حمل و نقل، هتل‌داری و ... عرض می‌شود.

 
گردشگری مدخل سرپوش ایران به شهرت یک حرفه از ظرفیت‌های بسیار بالایی برای رشد و توسعه برخوردار است.بر مناط گزارش موسسه جهانی جهانگردی،گردشگری تو ایران منزلت دهم جاذبه‌های باستانی و تاریخی و رتبه‌ پنجم جاذبه‌های طبیعی را در دنیا دارا است و یکی از امن‌ترین کشورهای صف و عالم از لحاظ امنیت برای گردشگران خارجی است.در سال 2008، دروازه اندر حدود 2 میلیون گردشگر خارجی از ایران بازدید کرده‌اند و این سر پشه دره حالی است که تو این سال ۸۴۲ میلیون جهانگرد در دنیا سفر کرده‌اند.

در مقایسه گردشگری ایران با برخی کشورها،ایران نتوانسته‌است کارنامه موفقی را باب این زمینه از خود برجای بگذارند. به طور مثال تنها مدخل سرپوش سال ۲۰۰۷ میلادی، حدود ۱۵ میلیون گردشگر خارجی از ماه دبی باب کشور امارات متحده عربی در کنارها و شمال خلیج ایران دیدار کردند.این درون حالی است که کشور ایران با سهمی کمتر از یک پانزدهم تعداد گردشگران شهر دبی سر پشه دره سال مشابه، تنها کمتر از یک درصد سهم رزق جهانی از هنر گردشگری را به خود اختصاص داده‌است.

بقعه راهنما زاده رودبند (سید علی سیاهپوش) با گنبد زیبای مضرس (پلکانی) به تحکم امیر تیمور گورکانی که از اراتمندان سید علی بوده ساخته شده و سر پشه دره زمان سلطان عباس صفوی تحکم تجدید بنا و مرمت برخی نصیب بخش داده شده است . سر پشه دره کتاب مجمع الابرار در خصوص صاحب بقعه آورده شده است : سید علی سیاهپوش با ۲۲ واسطه به قدوه موسی کاظم (ع) می گروه بهره و از آباء سادات صفوی است. سید علی در آغاز اردبیل بوده که برای زیارت به کاظمین می جگرپاره و درون بارگاه راهنما تقی (ع) ، شبی تو خواب به خدمت قدوه جواد (ع) مشرف شده می شود و حضرت از وی می خواهد که برای راهنمایی مردم به بلد دزفول مراجعت کند. اسرایی که امیر تیمور درب بازگشت از مجموعه و گذشتن مرور از دزفول می آورد به توسط سید علی از مرگ استخلاص پیدا می کنند و به احترام مخدوم بابا که همیشه عزادار راهنما حسین (ع) بوده ، دثار سیاه پوشیده و خادم حضرت شده بعدها محله سیاهپوشان را درب شهر دزفول تشکیل دادند. بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مردم دزفول برای همبستگی بیشتر، بقعه رودبند را برای تجمع عزاداران باب نظر گرفتند و هر ساله با شکوه خاصی ارادتمندان پیشوا حسین (ع) از این محل عبور می کنند. بنای زیبای بقعه و نمای مشرف به نهر دز ، محل زیبایی را برای گردشگران بوجود آورده است. همچنین سر پشه دره خصوص انتخاب نام رودبند برای سید علی نقل است که تو زمانی که ایشان برای رهنمونی مردم دزفول به این دیار آمده اند برای اینکه ایشان از خود کرامتی اثر دهد تا مردم باور بیشتری پیدا کنند مدخل سرپوش محلی که بقعه ایشان سکون دارد داخل درگاه ایزد منان هجو می نماید و جگرپاره خروشان دز دنج می شود و از متعلق زمان ایشان به رودبند مشهور گشته است.