جذاب ترین مسیرهای گردشگری آلمان

مناطق دیدنی و زیبا درب آلمان فراوان است و گردشگران می توانند مدخل سرپوش این کشور دیدنی، شهرها و مسیرهای جذابی را برگزینند و از تنوع طبیعی، فرهنگی، ورزشی و هنری این کشور لذت ببرند. مهم ترین مراکز گردشگری آلمان از میان تاکستان های این کشور می گذرد. منتها در عین حال، استادیوم های فوتبال در آلمان برای مردم این کشور، بیشتر از هر جای دیگر، کیف بخش است. درون 15 استادیوم ایالت «نوردراین وستفالن» آلمان که مهتر رهبر ممتاز ترین ایالت این کشور است، مسابقات هیجان انگیز بسیاری برپا می شود.

مسیر زیر دامن سینه کش شمول های آلپ: دنباله اطراف های آلپ، مسیری 450 کیلومتری باب اختیار گردشگران فراغ داده است. دروازه اندر این مسیر که در نواحی پهلوها آلمان نهاد استقرار دارد، تنها کوه ها نیستند که احضار توجه می کنند؛ دریاچه های فراوانی چون «بودنزه» یا «تگرنزه»، جذابیت ویژه ای به این صف داده اند. مناطق نواحی «تگرنزه» نیز به مرتبط بودن غذاهای اشتهاآور در آلمان معروفند.

مسیر آبی- شاهراه ای: رسم نیست تمام قنطره های دنیا برای عبور عابر پیاده یا ماشین ساخته شود؛ گاهی دوران قایق ها نیز به جسر نیاز دارند! پل آبی 918 متری «ماگ دِبورگ» برجسته ترین پل از قبیل خود در عالم است.

مسیر تورهای صنعتی: گردشگرانی که به حد کافی قصرها و تاکستان های آلمان را دیده اند، می توانند به مسیر صنعتی گردشگران این کشور همچنین سری بزنند. در منطقه روهر آلمان داخل غرب این کشور، مسیری 400 کیلومتری هویت عرضه دارد. بخشهایی از این مراکز صنعتی، ته از تعطیل شدن، اکنون به مراکز فرهنگی تبدیل شده اند. یکی از معادن زغال سنگ این ناحیه رده بازار از طرف یونسکو به شهرت میراث فرهنگی عالم هم نگارش شده است.

دیدن و خوردن در آبادان

قلیه ماهی: چند تکه ماهی شوریده است که تو ظرفی مملو از ملغمه ای مس از تمبر هندی و ادویه جات، غوطه ور هستند. طعم ترشی دارد. قلیه میگو همچنین همین معجون است با این تفاوت که به  جای ماهی ،چندین میگو سر پشه دره معجون غرقه فرورفتن می خورند.

ماهی صبور: لذیذترین و در عین حال چرب ترین غذای دریایی که معمولا درون تابستان، در خارج آنسو اولاد بام غرفه ها کباب می شود و چون سنگین است، ظهر  جمعه می خورند تا بعدش بخوابند. این ماهی پرتیغ را با مهارت می شکافند، ادویه می زنند و کباب می کنند.

خرما: آبادان، 12 هزاردستان هکتار خرماستان دارد که سالانه 70 هزاردستان تن انحا خرمای سعمران، برحی، گنتار، حلاوی، بریم و... تولید می کند. بسته های خرمای بریمی، خِربتی که نوعی خوردنی زردرنگ از نی است، رنگینک که معجون پرانرژی خرما، آرد و روغن و مُعسل (یعنی عسلی شده) که ممزوج برزخ شیره، کنجد و خرماست، سوغات خوبی هستند.

کلیسا و مسجد
اینجا تنها نقطه مدخل سرپوش ایران است که کلیسا و مسجد همسایه اند. کلیسای ارامنه در تو حیاط مدرسه ادب و دیوار به دیوار مسجد راهنما موسی کاظم (ع) یا هم مسجد بهبهانی ها قرار دارد. در در حیاط مکتب و کنار کلیسا هم، یادمان کشتار صد سال پیش ارامنه توسط عثمانی ها دیده می شود.

 
لین (Lane)
بومی شده کلمه انگلیسی لاین به معنای خیابان است. منزلت اعتبار احمدآباد که کارگران و کارمندان گرید یک تا پنج درب اینجا زندگی می کنند. احمدآباد، 15 لین اصلی (شمالی- جنوبی) و 13 لین فرعی (شرقی- غربی) دارند. بازار قدیمی شهر در لین یک است که همه چیز در نزاکت مال پیدا می شود و بازار صیفی مفصلی دارد. 

استادیوم تختی
«آبادان، برزیلته» این استادیوم قدیمی و یغور، خیز سکوی سیمانی دارد که درون شرق و مشرق زمین زمین چمن نامناسب، لمیده اند. این نوبت سکوی سرد خاکستری رنگ دروازه اندر روزهای بازی صنع نفت آبادان، داغ و صفرا پژمرده می شوند. بیرون استادیوم، چند نوخاسته بامیه می فروشند و در استادیوم، صدای طبل و سنج مخفی است. از روی سکوهای شرقی می توان لوله های پالایشگاه را که درب غرب استادیوم هستند، دید. نفت آبادان، مدت هاست فام لیگ برتر را ندیده است.

ته لنجی
خیابان معصوم ولی پیشرو خمینی (ره) میعادگاه ته لنجی هاست که دروازه اندر نوروز از شدت فرید مردم، کلون می شود، این خیابان 500 متری و کوچه های اطراف، کانون شبانه آبادانی ها هستند. انتهای ته لنجی ها همچنین بازار بزرگ آباد در دو طبقه رسم دارد.     

خیابان شیخ خمینی (ره) پاتوق ته لنجی هاست ست که درب نوروز از شدت یورش و پاتک مردم، بند می شود

قدمگاه معصوم ولی پیشرو رضا (ع)
خیلی دورافتاده و خلوت است. یک بنای هشت ضلعی کوچک نوساز، میان یک دشت هموار. فراغت آشتی در اینجا که می گویند اولین مرکز نکته از خاک ایران بوده که امام رضا (ع) هنگام حضر از مدینه به مرو دروازه اندر آن، ته به زمین گذاشته، سرشار و نامحدود است.  

قدمگاه رهبر رضا (ع)  اولین ناحیه کانون از ایران بوده که معصوم ولی پیشرو رضا هنگام مهاجرت از مدینه دروازه اندر آن، توان به زمین گذاشته

 
سید عباس
«می نفرت رمه و دخل می بندم، آدینه شب سیدعباس/ بیا و رحمی بکن به این دلی که تنهاس «این، بخشی از ترانه بازار خرمشهر محسن چاووشی است که یکی از نشانه های اهمیت این زیارتگاه است. رانندگان و اهالی وقتی از کنار گنبد فلزی متعلق رد می شوند، تبانی به سینه تعظیم می کنند و سلام می دهند. اینجا امامزاده نیست و اتفاقا سابقه چندانی ندارد. سه گور با سنگ مرمر، مدفن سه سید (عباس، یاسین و سعد) منسوب به قدوه موسی کاظم اند که صد سال پیش با اثر کردن گرفتن وهابیون از عربستان به اینجا آمده اند. همه کس متبحر زیارتگاه می شود، سنگ های را می بوسد و به عکس سید یاسین خیره می شود.

آشنایی با باغ محتشم گیلان

قدمت پارک دیار یا باغ مهتر و بنده که امروزه پارک اصلی کشور رشت می‌باشد، به فصل سلطنت ناصرالدین ملک قاجار می‌رسد.

این پارک لذا بعد از درگذشت اکبر خان از طریق ترکه به تنها عذرا سلیله و پسر زنده مانده او رسید که سر پشه دره حباله نکاح پسرعموی خود صادق خان اکبر محتشم الملک (سردار معتمد بعدی) بود و از این تاریخ به باغ محتشم اشتهار یافت. بعدها سر پشه دره دوره پهلوی این پارک دروازه اندر ازای بدهی‌های مالیاتی به تصرف دولت مدخل و هزینه و از لمحه تاریخ به شهرت پارک عمومی مورد استعمال اهالی ماه قرار گرفت.

عمارت کلاه فرنگی درون باغ محتشم

این پیکر بنایی گرانبها و به یادگار مانده از اواخر زمانه قاجار است و چون داخل باغ عظیم الجثه ساخته شده از تمام جاذبه‌های دیدنی بلد رشت به حساب می‌آید.

این بنا درب گذشته محل سکونت تابستانی حکام و فرمانداران مدینه بود که با توجه به تغییر شرایط اجتماعی گروه مورد بهره‌برداری‌های متفاوت از کل خانه شطرنج شهر- مهمانخانه پارک و غیره گردیده. این پیکر بعدها توسط میراث فرهنگی گیلان تبدیل به مرکز فراگیری هنرهای سنتی باب سطوح استان شد. از عوامل تزئینی بنا می‌توان به عواملی چون سرشیرها - اشک های جلو دامنه ی بنا - دستک ها و نرده ی بالکن اشاره کرد.

امکانات موجود در پارک بلد رشت

عمارت کلاه فرنگی، زمین بازی کودکان، زمین های ورزش، نمازخانه، سرویس بهداشتی و مبلمان پارکی، وسایل ورزشی همگانی، کانون پروراندن خوراک فکری کودکان، آبنما و...

دیدنی های روستای شالان استان کرمانشاه

بسیاری از بناهای آرامگاهی روستای شالان سر پشه دره دوره صفویه و به نحو امر شاه عباس پیدایش گردیده و دروازه اندر دوره قاجاریه مرمت شده اند. مردم روستای شالان به لسان کلام کردی با لسان گفتار کلهر سخن می گویند، مسلمان و پیرو مذهب تسنن هستند.

دام داری، زراعت، تادیب زنبور عسل، جنگلداری و باغداری از اهم فعالیت های اقتصادی مردم این دیه می باشد. تولید محصولات و کالا های لبنی وش کره محلی، کشک، روغن حیوانی و عسل در روستای شالان رواج دارد.

 
مصالح به کاررفته دروازه اندر خانه های قدیمی شامل سنگ، آجر، گچ، چوب، خشت و گل است. لیک خانه های جدید با مصالح سیمان، آهن، آجر و گچ ساخته می شوند.

مناظر طبیعی و غطا حمایت جنگلی ارتفاعات دالاهو با چشم اندازهای قشنگ و کم نظیر، یکی از ملاحت و دافعه های طبیعی روستای شالان است.

شکل مسجد مستطیل و ابعاد آن، 7/10×18 متر است. شبستان مسجد هشت ستون دارد که باب دو ردیف موازی قرار ناراحت اند. محراب این مسجد برخلاف سایر مساجد، از دیوار چوبی بیرون نیامده بلکه به وسیله گچ بری به دیوار مسجد پیوستگی شده است. منبر مسجد پنج پلکان دارد که ظهر به محراب ساخته شده است. منار مسجد بعدها درون قسمت نواحی پهلوها غربی بام مسجد ساخته شده و در بالای لحظه گنبدی مخروطی شکل هال دارد. معماری این مسجد بسیار زیبا و منحصر به یگانه است. مقبر بابا شیخ باب 2 کیلومتری ده و مقبره های شیخ بایزی و باباحقی تو 5 کیلومتری قصبه از دیگر تبعات مذهبی و تاریخی روستای شالان هستند. از مهم ترین مراسم و آیین های سنتی این روستا، برافروختن آذر در چهارشنبه پسین سال (چهارشنبه سوری) بر روی بلندی های مشرف به ده و همچنین مراسم سیزده بدر و روفتن به دامان طبیعت تو آخرین لیل نوروز است. همچنین درب دوازدهم ماه ربیع الاول باب این قصبه مولودی خوانی توسط دراویش سزاوار حق برگزار می شود.

دیدنی های همدان

مردم روستای علیصدر و روستاهای کران ها از قدیم کهف علی والا بالانشین و ذیل را می شناختند و از ماء مایع شیره آن نیز بهره می بردند ( مجرایی که از محوطه ورودیه شکفت علیصدر تا محل آب دهان منی حفر شده، این مطلب پرسش را تایید می کند)؛ ولی شناسایی مفصل و معرفی نزاکت مال به حدود 15 سال پیش از تحول بر می گردد که بنابر نظری اولین بار توسط افسری به آوازه « سرهنگ یحیایی » که فرمانده سربازخانه پیاده نظام همدان بود و بنابر نگرش زعم دیگر توسط طبقه کوهنوردی همدان خاتمه پذیرفت و توسعه نزاکت مال با تعریض دهنه ورودیه مغاره علیصدر بدو شد و به تدریج به فاعل فعلی داخل آمد.

در بدو ورود مغبچه تماشاچی رسوبات کربنات کلسیم باب سقف و دیواره های محدوده وسیعی از زاغه علیصدر هستیم، این رسوبات گویای این هستند که دروازه اندر گذشته در محدوده زاغه علیصدر نیز ماء مایع شیره وجود داشته است. رفعت فعلی عصیر حل درون مغار علیصدر تو حدود ۵۰ متر پایین تر از این محدوده است. ارتفاع آب دهان منی غار علی پیشوا همدان باب قسمتهای مختلف نزاکت مال از تهی تا ۱۴ متر تو نوسان است. تمامی کانال های مغاک علیصدر تو همدان هنوز کشف نشده ولی در برخی از کانال های مغاره ۱۰ الی۱۱ کیلومتر پیشروی شده است؛ به طور رسمی ملتفت شدن حاضر۲۱۰۰متر مسیر آبی از طول سوراخ شناسایی شده که ارتفاعی بین ۱ تا ۳۵ متر، گفته شرح ۲ تا ۱۵ متر و ته ۱ تا ۱۷ متر دارد. برای بازدید از حفره علیصدر درون همدان سپس از طی مسیر برازنده قایقرانی، مسیر نسبتا طولانی داخل خشکی طی می شود و پس از لمحه دوباره پرسه با قایق دنباله می یابد. از ۱۴ کیلومتر مسیر کشف شده، ۴ کیلومتر از معابر که با پرژکتور ظلمت پردازی شده اند مورد بازدید سکون می گیرند.

منشا محلول ذوب خوی بزاق غار علیصدر چشمه های زیر زمینی و علاوه بر آن، ریزش های جوی است که به فاعل قطرات ماء مایع شیره از دیواره ها و سقف مغار به درون عصیر حل می ریزد. درون کل کهف علیصدر عظیم از طریق فرسایش و ایجاد گوشه پرت و دور افتاده پستو های ریز در توده سنگ های آهکی و به حتی پیوستن تدریجی این گوشه پرت و دور افتاده پستو ها در طی سالیان طولانی ایجاد شده است.

قایقرانی سر پشه دره غار علی صدر: آنچه مغار علیصدر درون همدان را از سایر غارهای آبی کره ارض متمایز می کند، سهولت ضرر از کانالهای آبی بیرون غار علی پیشوا است که به سبب وسعت حین به راحتی می توان در دم طی مسیر کرده و با قایق های معمولی از اندرون آنها گذشت.

 تا سال ۱۳۵۲ لگام فم غار علیصدر تنگ و مدخل سرپوش حدود ۵۰ سانتیمتر بود و دسترسی به اندرون غار آبی علیصدر تنها توسط کوهنوردان حرفه‌ای ممکن بود؛ تا این که عبدالله حاجیلو که از سال ۱۳۴۱ ریاست هیئت کوهنوردی همدان را بر تقبل داشت و از توقیف جذب توجه مقامات برای توسعه مغاک علیصدر مأیوس شده بود، شخصاً تبانی به کار شد و با مقبولیتی که در شهر و استان داشت با کمک مردم محلی و بهره گیری از بازوی هیئت کوهنوردی و انجمن شهرستان و استان، سرانجام دهانه غار علیصدر تو اردیبهشت ماه ۱۳۵۳ به گفته شرح ۵ متر و بلندی ۳ متر باز شد. سر پشه دره سال بعد، با بتون ریزی قسمتی از کف غار، مسیر خشکی نیز برای راهپیمایی در غار ایجاد شد و پایان با تجهیز غار به چند قایق و نیز تأمین روشنایی درون آن، داخل تاریخ ۴ خردادماه ۱۳۵۵، مغاره علیصدر به بهره‌برداری رسید.