دیدنی های همدان

مردم روستای علیصدر و روستاهای کران ها از قدیم کهف علی والا بالانشین و ذیل را می شناختند و از ماء مایع شیره آن نیز بهره می بردند ( مجرایی که از محوطه ورودیه شکفت علیصدر تا محل آب دهان منی حفر شده، این مطلب پرسش را تایید می کند)؛ ولی شناسایی مفصل و معرفی نزاکت مال به حدود 15 سال پیش از تحول بر می گردد که بنابر نظری اولین بار توسط افسری به آوازه « سرهنگ یحیایی » که فرمانده سربازخانه پیاده نظام همدان بود و بنابر نگرش زعم دیگر توسط طبقه کوهنوردی همدان خاتمه پذیرفت و توسعه نزاکت مال با تعریض دهنه ورودیه مغاره علیصدر بدو شد و به تدریج به فاعل فعلی داخل آمد.

در بدو ورود مغبچه تماشاچی رسوبات کربنات کلسیم باب سقف و دیواره های محدوده وسیعی از زاغه علیصدر هستیم، این رسوبات گویای این هستند که دروازه اندر گذشته در محدوده زاغه علیصدر نیز ماء مایع شیره وجود داشته است. رفعت فعلی عصیر حل درون مغار علیصدر تو حدود ۵۰ متر پایین تر از این محدوده است. ارتفاع آب دهان منی غار علی پیشوا همدان باب قسمتهای مختلف نزاکت مال از تهی تا ۱۴ متر تو نوسان است. تمامی کانال های مغاک علیصدر تو همدان هنوز کشف نشده ولی در برخی از کانال های مغاره ۱۰ الی۱۱ کیلومتر پیشروی شده است؛ به طور رسمی ملتفت شدن حاضر۲۱۰۰متر مسیر آبی از طول سوراخ شناسایی شده که ارتفاعی بین ۱ تا ۳۵ متر، گفته شرح ۲ تا ۱۵ متر و ته ۱ تا ۱۷ متر دارد. برای بازدید از حفره علیصدر درون همدان سپس از طی مسیر برازنده قایقرانی، مسیر نسبتا طولانی داخل خشکی طی می شود و پس از لمحه دوباره پرسه با قایق دنباله می یابد. از ۱۴ کیلومتر مسیر کشف شده، ۴ کیلومتر از معابر که با پرژکتور ظلمت پردازی شده اند مورد بازدید سکون می گیرند.

منشا محلول ذوب خوی بزاق غار علیصدر چشمه های زیر زمینی و علاوه بر آن، ریزش های جوی است که به فاعل قطرات ماء مایع شیره از دیواره ها و سقف مغار به درون عصیر حل می ریزد. درون کل کهف علیصدر عظیم از طریق فرسایش و ایجاد گوشه پرت و دور افتاده پستو های ریز در توده سنگ های آهکی و به حتی پیوستن تدریجی این گوشه پرت و دور افتاده پستو ها در طی سالیان طولانی ایجاد شده است.

قایقرانی سر پشه دره غار علی صدر: آنچه مغار علیصدر درون همدان را از سایر غارهای آبی کره ارض متمایز می کند، سهولت ضرر از کانالهای آبی بیرون غار علی پیشوا است که به سبب وسعت حین به راحتی می توان در دم طی مسیر کرده و با قایق های معمولی از اندرون آنها گذشت.

 تا سال ۱۳۵۲ لگام فم غار علیصدر تنگ و مدخل سرپوش حدود ۵۰ سانتیمتر بود و دسترسی به اندرون غار آبی علیصدر تنها توسط کوهنوردان حرفه‌ای ممکن بود؛ تا این که عبدالله حاجیلو که از سال ۱۳۴۱ ریاست هیئت کوهنوردی همدان را بر تقبل داشت و از توقیف جذب توجه مقامات برای توسعه مغاک علیصدر مأیوس شده بود، شخصاً تبانی به کار شد و با مقبولیتی که در شهر و استان داشت با کمک مردم محلی و بهره گیری از بازوی هیئت کوهنوردی و انجمن شهرستان و استان، سرانجام دهانه غار علیصدر تو اردیبهشت ماه ۱۳۵۳ به گفته شرح ۵ متر و بلندی ۳ متر باز شد. سر پشه دره سال بعد، با بتون ریزی قسمتی از کف غار، مسیر خشکی نیز برای راهپیمایی در غار ایجاد شد و پایان با تجهیز غار به چند قایق و نیز تأمین روشنایی درون آن، داخل تاریخ ۴ خردادماه ۱۳۵۵، مغاره علیصدر به بهره‌برداری رسید.